De kamergang

Aan deze gang zitten alle kamers van de leerlingen, aan het uiteinden het kantoor van De Heersers.

Personen: Vrij
Regels: Maak niet te veel kabaal!

Jonathan liep boos over de gang. Hij zag in de verte Crystal net uit de eetzaal komen, hij zag dat hij al meteen voor kamer 200 stond toen hij het kantoor uit was. Hij gromde, waar ging dit over? Het sloeg nergens op. Hij wist dat het nergens op sloeg dat hij boos was, stiekem voelde het heel goed. Het was leuk, hij voel op jongens, hij vond het niet erg.

Langzaam liep Crystal door de gangen van de kamers, ze wou wel een zien hoeveel kamers er waren.Ze zag Jonathan end e jongen de kantoor van de Heerseres uitkomen en aan de blik van Jonathan vond hij iets niet leuk. "Blake? Is er iets" vroeg ze aan hem. Haar blik gleed even naar de jongen en keek hem heel koel aan. Al snel wende ze terug naar Jonathan en hoopte dat die wel antwoord zou geven op haar vraag, maar als hij het niet wou vertellen dan vond Crystal dat ook niet zo erg eigenlijk.

Finn keek even naar Jonathan en het meisje met het knalrode haar. 'Ik ga mijn spullen maar pakken.' zei hij en hij liep weer weg richting zijn eigen kamer. Hij zou die twee wel even alleen laten en aangezien Jonathan boos was, zou hij hem wel even met rust laten. Hij wist wel dat Jonathan niet boos op hem was, maar op de Heerseres. Maar Finn wist niet hoe Jonathan reageerde als hij boos was of wat hij zou doen.

Jonathan hoorde Crystal wat zeggen. "Ik moet een kamer delen," zei hij grimmig. Hij hoefde niet te vertellen met wie, ze wist het zelf wel. Hij merkte Finn niet even op, naja, eigenlijk wel maar hij besteedde er geen aandacht aan. Hij had zijn spullen om de hoek van zijn kamer gezet omdat hij ze nog niet had uitgepakt. Langzaam ging hij zijn nieuwe kamer binnen. "Ik zie je zo," zei hij glimlachend naar Crystal, nu echt gemeend.

Finn sleepte zijn koffer mee naar kamer 200. Hij slaakte een zucht maar liep gewoon door. Hij keek even naar wat mensen die over de gang liepen, sommige keken hem aan andere keken juist van hem weg. Toen hij bij kamer 200 aankwam zag hij dat de deur openstond, Jonathan was er dus al. Finn liep de kamer binnen.

Crystal keek naar Jonathan en knikte naar hem. "Maak je dan geen bende van en wees aardig" grinnikte ze. Ze glimlachte met twinkelende ogen, als ze zo naar hem keek betekende dat hij de enige ware goeie vriend van haar was, maar dat zou Jonathan vast ook wel weten. Crystal zag hoe Jonathan de kamer in ging en zag zijn gemeende glimlach. "Oke Ik zie je zo Blake. Ze gaf hem een vriendelijke kus op zijn wang en ging toen even om zich heen kijken. Hopelijk kwam de Heerseres ook niet naar haar toe en dat zij een kamer met iemand moest delen, want ze zou dan heel hard tegen in gaan, dat stond zeker weten vast.

Jonathan leunde even achterover in de gang en grinnikte terug naar haar. Af en toe kon ze zo grappig zijn. Hij knikte en ging toen naar binnen.

Finn liep over de gang en ging op zoek naar de tuinen, daar had hij al iets over gehoord en hij wilde er graag even een kijkje nemen. Hij volgde de gehele gang kwam uiteindelijk uit bij een deur die naar buiten leidde. Hopelijk waren daar de tuinen, hij opende de deur en liep naar buiten toe.

Eenmaal uit haar kamer liep ze over de gangen en zag net een jongen naar buiten gaan. Het was vast de jongen die de kamer deelde met Jonathan. Langzaam liep ze naar kamer 200 en klopte rustig aan. Ze wou niet zomaar binnen komen, want misschien was Jonathan aan het omkleden en hem in zijn blootje zien wou Crystal echt niet.

Finn liep weer over de gang waar de kamers waren, hij was aan het twijfelen of hij weer terug naar zijn kamer zou gaan of dat hij de school nog eens wat verder zou gaan bekijken. Misschien zou hij eens naar de bibliotheek moeten, hij vond het soms namelijk wel leuk om een goed boek te lezen. En misschien hadden ze er wel modetijdschriften. Dat zou natuurlijk geweldig zijn voor Finn, vooral als ze de nieuwste tijdschriften zouden hebben. Maar aangezien het een bibliotheek was zou dat wel niet zo zijn, die hadden altijd oude tijdschriften en daarbij had Finn de meeste van die tijdschriften ook al gelezen. Zijn geld ging altijd naar zijn tijdschriften, hij kocht elke keer de nieuwste en ook bijna alle modetijdschriften. Hij had besloten naar de bibliotheek te gaan en liep dus die richting op. Toevallig wist hij al wel waar de bibliotheek was, dat had hij al opgezocht. Toen hij er was liep hij maar naar binnen toe.

Toen hij weer uit de bibliotheek was gekomen besloot hij weer terug naar zijn kamer te gaan, hij had nou toch niks beters te doen. Toen hij voor de deur van de kamer stond, die gesloten was, hoorde hij dat er veel gelachen werd in de kamer. Misschien moest hij toch maar weer ergens anders naar toe gaan. Nou ja wat kon het hem schelen, het was ook zijn kamer. Hij opende de deur en liep naar binnen.